miércoles, 29 de junio de 2011

Cruzando fronteras que no eran prohibidas...

Debekuak beti du morboa. Norbait mintzearen arriskuak ere badu bere grazia. Gaizki egiten ari zarela jakiteak tentazioa areagotzen du.

Agian zurekin hasieratik egon da hori. Hori eta irribarreak, begirada konplizeak, jokutxoak...
Txorakeritan hasi giñen laster asko. Laztanak iritsi ziren. Eta konturatu baino lehen muxuak ere agertu ziren.
Hasieran beldurti, baino gero konfiantzaz, pasioaz... Zure muxuak gustuko ditut. Zure ezpain lodiek sentiarazten didaten zirrara berezia atsegina da. Zu ikusteko gogoa daukat, biok bakarrik belarretan botata egoteko gogoa.

Bestalde, beldurra daukat. Ez dut berriz egoera horretara itzuli nahi. Hiri berdina, lagun berdinak, giro berdina... Denak ekartzen dizkit oroitzapenak. badakit hau oso ezberdina dela, zu ez zarela bera. Zuk gehiago balio duzula.

Jokua maitasuna bihurtzen ez den bitartean dena ondo joango da...

miércoles, 8 de junio de 2011

¿Que tiene tu veneno?

18 urte betetzea data garrantzitsua da pertsona guztien bizitzan. Adin nagusitasunak dakartzan abantailak gozatzeko unea da, garai bat atzean utzi eta heldutasunezko lehengo pausoak ematen dira. Niretzako, ordea, beste arrazoi batengatik izan zen garrantzitsua.
Diotenez, pertsona bakoitzari beste pertsona bat dagokio eta hura ikusterakoan konturatzen da.
Nik, behintzat, zu ikusterakoan jakin nuen. Jakin nuen zu zinela niretzako eginiko mutila. Noizbait izango zinela niretzat. Niretzako expropio egina zinela. Nire barnean zeozer piztu zen. Lehen begiradako maitasuna izan zela esan daiteke.
Lagunei esan nien: begira, begira altua. Begiratu zinduten baino haiek ez zuten ezer ez sentitu. Zu taberna hartako beste mutil guztiak bezalkoa zinen. Baino niretzat ez. Zu ikustea ez zen soilik izan beste mutil guapo bat iksutea bezala, nik momentu hartan sentitu zintudan. Banekien zu zinela.
Momentu hartan jakin nuen eta ikusten zaitudan bakoitzean ere zihurtasun hori dut. Nirea ez, baino niretzako zarela bai. Bizitza hontan ditudan zihurtasun gutxi hoietako bat zu zara, maitezaitudala eta egunen batean ere (edo baliteke orain ere) maiteko nauzula.


Eta horrelaxe geratu nintzen ni Peter Panez sorgindua...

sábado, 4 de junio de 2011

Zoramena zara...

Zure izena Julen da, edo agian Martin. Beti egoten zara taberna zulo hortan, argi ahulek zure ile horian diztira egiten duten bitartean. Garagardoa esku batean, zigarroa bestean. Hori leheno, orain, lege berri dela eta, kalera ateratzen zara erretzera. Erraza da jakitea mozkorra zauden ala ez. Mozkorra bazaude dantzatuko duzu, bestela ez. Hor egongo zara lagunekin hizketan, haiekin besterik ez baiduzulako hitz egiten. Hurrutira begira geratuko zara, zure pentsamenduetan murgilduta. Irribarreren bat ere oparituko duzu, kostata bada ere. Futbol partida badago telebistan ez diozu kaxu gehiegirik egingo, bakarrik bazaude egunkaria irakurtzen arituko zara. Egunero ordu berberetan agertuko zara, baita joango ere. Ez bazaude nire tabernarik maitenean, badakit non egongo zaren. Zure errutina buruz dakidala dirudi. Nolakoa zaren ere badakit; ixila, lotsatia, eskuzabala, zentzuduna...
Zuk ez nauzu ezagutzen ordea, askotan ikusi nauzun arren. Zuri begira geratzen naiz sarritan, zuk ere noizbait begiratu nauzu. Hitzen bat ere gurutzatu dugu, elkarri tabakoa eskatu diogu behin baino gehiagotan. Oso ezberdinak garela iruditzen zait; ni zaratatsua naiz, berritsua, dantzatzea dut gustuko, txorakeri gehiegi egiten ditut...

Ez al dute esaten aurkakoak erakartzen direla?

jueves, 2 de junio de 2011

Jada ez dut amesten nik zurekin gehiago

Y un día cualquiera ella decidio olvidarle. Bueno, no olvidarle, mas bien cambiar su punto de vista. Aprender a mirarle diferente, a no verle de esa manera. Decidio no volver a sentir ese cosquilleo cada vez que le veia. Se juro a si misma que no se volveria a emocionar cuando intercambiaran miradas complices.
El planteamiento era facil; no hablaria con el a no ser que el le hablase, no le mandaria mensajes, no pensaria en el, no asociaria canciones con el, no le sonreiria, no se dejaria influenciar por su sonrisa, no le miraria a los ojos, no prestaria atencion cuando el hablase, no se pondria celosa cuando el hablase con otra, no le admiraria cuando le viese tocar la guitarra, no se fascinaria con sus palabras...


Casualmente ese dia cualquiera fue uno a principio de verano, cuando sabia que no le veria durante tres  meses. Tres largos meses...