sábado, 28 de mayo de 2011

Eres agua en mi desierto

Has vuelto. Empezaba a hecharte de menos. Casi no recordaba si eras rubio o moreno. Si medias 1'90 o medio metro. No me has sonreido, no has cambiado. Has aparecido donde siempre, mas o menos ala hora de siempre. No habia nadie y te has ido. Sin mirarme. Les has buscado, no estaban. Y has vuelto a encontrarme a mi. Me e girado para mirarte y tu me has mirado.
La misma mirada de siempre. Profunda y oscura. Cargada de secretos y significados.
Me has devuelto un poquito la cordura. Me has devuelto un poquito el equilibrio.
Y me vuelves a robar el pensamiento. Me vuelves a robar los sentimientos.
Me he vuelto a quedar sin cura.
Tú mi droga más dura.

martes, 24 de mayo de 2011

Fuiste todo, pero fuiste...

Hace tiempo que estas fuera de mi vida. Aunque sigues colandote por las rendijas de este debil muro que yo construi. Reconozco que pienso en ti todos los dias. Es inevitable, has sido parte de mi mundo demasiado tiempo. Una parte muy importante de mi mundo.
Tu que tantos besos me has dado. Tu que tanto daño mas hecho.
Me utilizaste y yo te queria. Ahora me doy cuenta de cuanto te queria. Ahora que ya no te quiero. Tu fuiste para mi un amigo y ala vez un mentor. Tu mirada de ojos verdes era irresistible para mi y lo sabias. Y te aprovechabas de ello. Conseguias todo lo que querias y mas.
Yo no era mas que tu juguete. Algo que te entretenia, algo que te servia, algo facil. Algo que no te creaba preocupacciones y no te suponia esfuerzos. Yo estaba ahi siempre que tu querias. Lo que pidieses yo te lo daba. Pero tu amor era ella.
Ella de quien decias que era tu joya. Ella a quien alababas delante mio. Ella a la que nunca me pareceria. Ella quien seria siempre mejor. Mas guapa. Mas lista. Mas estilosa.
Cuando te enfadabas con ella recurrias a mi. Y cuando no, tambien. Eso me hace pensar que algo me querias. Algo habia en mi que te gustaba. Ese era un pensamiento bastante recurrente. Un pensamiento bastante necesario. Un pensamiento que me alejaba de la locura. Un hilo que me ataba ala cordura.
Cordura que me hacia perder tu cuerpo de marmol blanco. Un cuerpo que parecia esculpido por el mejor escultor neoclasico.
Siempre fuiste protector. Y celoso. Nunca te gustaron mis compañias. Mis poetas de bragueta y revolcon. Decias ¿Ese? Ninguno te parecia bueno, porque ninguno era tu. Pero en el fondo te daba igual, pues sabrias que aunque fuese ese o el otro, siempre me rendiria ante ti.
Aunque tambien aprendi a ser fuerte. A resistirme. A aguantar. A alejarme de ti cuando veia que tus labios se acercaban demasiado. A no caer en la tentacion. Por eso fue un inmenso placer oirte suplicar. No sabes cuanto. No puedes llegar a entender lo que aquello supuso para mi. Una victoria entre miles de derrotas.
Pues cada vez que te besaba, que te tocaba, yo perdia. Y perdia cuando despues me decias que esa era la ultima vez. Nuestra historia esta cargada de ultimas veces. Pero al final la que puso el verdadero final fui yo. Por que me lo merecia. Por que ya era hora. Pero tambien, y aunque no lo entiendas, lo hize por ti.
Por ti, por quien e hecho cosas inimaginables, por quien e hecho cosas que nunca mas volveria a hacer. Por quien era capaz de hacer cualquier cosa.

Porque la novicia mas novata es capaz de hacer cosas que la prostituta mas experimentada se negaria a hacer.

miércoles, 18 de mayo de 2011

Ihes, sentimenduetatik ihes...

Ese momento es crucial. Puede que al momento no lo quieras reconocer, pero esta ahí. Puedo originarlo una mirada, un gesto, una cancion, un recuero o un ataque de celos. En ese momento todo cambia. Todo lo que llevas meses intentando no admitir estalla. Sale ala luz. Puedes decir que no. Puedes negarlo. Pero eso no cambia las cosas. No cambia tus sentimientos. No cambia tu nuevo punto de vista.
Es un momento raro. Es un momento confuso. Y no suele ser un momento bonito.
Duele reconocerlo. Y da miedo, mucho miedo. Miedo a que las cosas cambien. Miedo al rechazo. Miedo a lo desconocido.
Ese momento especial en el que por fin reconoces que quisieras que ese amigo fuese más que un amigo.

martes, 17 de mayo de 2011

Zein gozoa den pozoia...

Tu mirada perdida. Tu cuerpo relajado. Sois uno. No se donde acabas tu y empieza ella. Cuando la acaricias con tus grandes manos, vibra. Con cada caricia ella gime. Gemidos mas altos, mas bajos, mas rapidos, mas suaves. Gime de la manera exacta que tu quieres en cada momento. A ratos la tocas con pasion. A ratos con delicadeza. Te entregas completamente a ella. Es tu musa. Es tu amante. Es tu vida. Te expresas a traves de ella. Sus palabras son las tuyas. Aceleras el ritmo. Ralentizas. Os compenetrais perfectamente. La miras con deseo. Con cariño. Con amor. Con aprecio. Tu la admiras. Y ella ati tambien. Aunque no te lo diga, te lo demuestra con cada cancion.
Y yo te miro cuando la tocas. Y vibro ala vez que las cuerdas. Y siento en mi las notas que le sacas.
 Me pierdo en los ritmos y disfruto. Hago mias vuestras melodias e intento olvidar que es ella la que te gusta.
Y no yo.

sábado, 14 de mayo de 2011

Mezclarme en tu piel sin dejar pistas...

-Dame un beso
-Robamelo...
-Mmmmmm....sabes raro. No, raro no, especial.
- ¿A sí? ¿A que?
- A noche, a risa, a borrachera, a locura, a amor, a desenfreno, a pasion, a luna, a picante, a fuego, a magia, a veneno, a  descontrol, a verano, a...
- A ti.

miércoles, 11 de mayo de 2011

This words are my heart and soul...

Me gusta perderme en tus palabras. Me gusta envolverme en tus ideas. Me gusta esconderme en tu inteligencia. Me gusta que tengas una opinión para todo. Me gusta que me fascines. Me gusta que me atraigas. Me gusta observarte cuando estas concentrado. Me gusta distraerte. Me gusta cuando abres mucho los ojos. Me gusta cuando sonríes. Me gusta cuando me das miedo. Me gusta cuando me dices shhh. Me gusta cuando me  haces sonreír. Me gusta cuando te despeinas. Me gustan tus manos. Me gusta cuando tocas la guitarra. Me gusta cuando eres irónico. Me gusta que seas demasiado inteligente. Me gusta cuando te ríes. Me gusta cuando te quedas callado. Me gusta lo que escribes. Me gusta encontrarme contigo. Me gusta como andas. Me gusta como piensas. Me gusta que seas maduro. Me gusta que seas complicado. Me gusta no saber lo que piensas. Me gusta tu ropa. Me gusta que me pongas nerviosa.

Me gusta, me gusta, me gusta…

¿Pero que te gusta a ti?

martes, 10 de mayo de 2011

Zure arnas istuen erritmoa segitu...

Inspiró profundamente y cerró los ojos. Aquella no era la forma en que él se habia imaginado que sucederia. Para él, el sexo estaba alli arriba con el nacimiento y la muerte, como una de las experiencias más intentas y poéticas que podía tener una persona. No era algo que uno hacía con su novia cuando estaba aburrido un sábado ala noche antes de los parciales.

Era algo que hacías cuando ya os habíais explorado mutuamente en todos los otros aspectos: intelectual, espiritual, filosofico.

lunes, 9 de mayo de 2011

Aukera baten bila putreen artean...

Hay que implicarse con la vida. Quien se implica con la vida se implica en lo bueno pero también en lo malo. Pone emoción a las cosas. Se olvida del miedo al fracaso. Pues del fracaso también se aprende. Además, es mejor  vivir con el fracaso que con la duda. La duda de lo que podría haber sido, de lo que podría haber pasado, de lo que habría cambiado…


Es inevitable dudar de nuestras acciones. Es inevitable querer cambiar ciertas cosas. Es inevitable preguntarse como serian las cosas si hubieses tomado otra decisión. Es inevitable arrepentirse.


Es peor arrepentirse de algo que no se ha hecho que de algo que sí. Pero el que se arrepiente de no haber hecho algo por lo menos se ha dado cuenta. Se ha dado cuenta de su fallo, de su error. Tiene tiempo de cambiarlo. Puede que aun no haya perdido ese tren, esa oportunidad.


Puede que ese tren no se haya marchado. Puede que si corre rápido hacia la estación aun puede cogerlo. Puede que los billetes aun no se hayan acabado.


O quizás sí. Quizás haya perdido la oportunidad. Quizás ya nunca encontrara a nadie igual. Quizás ha desaprovechado su momento.


Yo, porsiacaso, prefiero implicarme. Prefiero darme cuenta de mi error. Prefiero despejar la duda. Prefiero intentar comprobar si mi tren se ha ido, o aun me espera.


Aunque quizás, ese tren nunca estuvo ahí y la estación era simple producto de mi imaginación.

domingo, 8 de mayo de 2011

And I want you to touch, want you to come...

Llamalo miedo. Llamalo inseguridad. Llamale querer ser el centro de atencion. Llamale afan de protagonismo. Llamale posesibidad.
Sera que quiero que me hagas caso. Sera que quiero que me adores. Sera que quiero que me admires. Sera que quiero que me quieras.
Quizas antes lo hacias. Quizas ahora lo haces. Quizas nunca lo hagas.

viernes, 6 de mayo de 2011

Mundua ikusi nahi dut baina zure ohetik...

Puede que desde arriba el mundo se vea diferente. Que en las nubes se piense de otro manera. Que el sol te haga sentir alternatibo.
Que los colores brillen mas. Que los olores se difuminen. Que el tacto este mas desarrollado. Que las cosas tengan el doble de sabor.
La musica se oira mas lejana. Las sensaciones seran mas agudas. El dolor sera mas profundo. El amor tendra mas pasion.
Quizas las sonrisas brillen mas. Quizas las lagrimas sean mas hermosas. Quizas los sueños sean mas alcanzables.
No se como ves el mundo desde ahi arriba. Pero se que si tuviese que comerte enterito, de pies a cabeza, tendria mas de 1'90 de trabajo. No pasa nada, me gustan los retos.

miércoles, 4 de mayo de 2011

Last chance to lost control...

El misterio que te rodea es lo que despierta mi curiosidad. Pareces tener siempre todo bajo control. Rezumas seguridad y serenidad. Tienes estilo. Tienes clase. Cuando hablas todo lo que sale de tu boca ha sido pensado antes.Y nunca te tiembla la voz. Todo lo que dices tiene sentido. Siempre tienes razon. Cuando te ries, esa risa ha sido estudiada. Cuando sonries, es una sonrisa sincera. Una sonrisa que no regalas con facilidad. Tu mirada es clara, pero no permite ver lo que escondes. No sabria decir cuando mientes y cuando dices la verdad. Pero me gustaria verte perder el control, aunque fuera un instante. Que te dejases llevar. Que actuases sin pensar. Que le pongas pasion a las cosas.
Esa pasion que unicamente demuestras con la musica. Esa puta que es tu unica amante.

martes, 3 de mayo de 2011

Zure begixekaz eiten dot amets nik...

Ez dakit ze koloretakoak diren zure begiak. Eta ez zait axola. Zure begirada da intrigatzen nauena. Hurrutitik begiratzen nauzun bakoitzean nire gorputza hotzikara batek igarotzen du. Gure begiak aurkitzen direnean zure pentsamenduak irakurri ditzakedala iruditzen zait. Baina aldi berean ez dakit zer esan nahi didazun.Elkarri begira minutuak egon gaitezkela badakit, baina nigana hurbilduko zarela ere badakit. Nire hondotik igarotzen zarenean eta nahigabe (edota nahiean) gure gorputzak ikutzen direnean ez didazu begiratzen, ordea. Hitzen bat gurutzatu dugun bakoitzean ere ez nauzu begiratu. Zeren beldur zara? Zure begirada sarkorraren atzean ezkutatzen diren sekretuen jabe egingo nahizelaren beldur al zara? Ala zure begien kolorearen misterioa argituko dudalaren beldur?
Ez izan beldurrik. Zure begiek nigan sortzen duten zirrara ez da hain erraz galduko eta.